بررسی مزایا و خطرات درمان میکروپیگمنتیشن ویتیلیگو در تهران با تاتو پزشکی

میکروپیگمنتیشن که تاتوى پزشکی نیز نامیده می شود، می تواند یک درمان جایگزین مفید برای بیماران مبتلا به ویتیلیگو باشد که به درمان های معمولی مقاوم هستند. برای ارزیابی مزایا و خطرات میکروپیگمنتیشن در خط درمان ویتیلیگو مقاوم به درمان، ۲۵ ضایعه از ۱۴ بیمار مبتلا به ویتیلیگو (نوع پوست فیتزپاتریک III و IV) بین دسامبر ۲۰۱۸ تا مارس ۲۰۱۹ تحت میکروپیگمنتیشن با استفاده از دستگاه تاتوى الکتریکی پزشکی قرار گرفتند. پاسخ به درمان با تطبیق رنگ ضایعه درمان شده و پوست اطراف با استفاده از مقیاس ۴ نقطه ای (ضعیف، متوسط، خوب و عالی) ارزیابی شد. تطابق رنگ عالی در ۸۰٪ (۲۰/۲۵) موارد پس از میانگین سه جلسه درمانی به دست آمد. درد ناشی از این روش قابل توجه بود، اما نیازی به تزریق بی حسی نبود. اریتم و تورم فوری بعد از هر عمل مشاهده شد، اما ظرف چند روز برطرف شد. به طور کلی، درمان قابل تحمل بود. این مطالعه با یک نمونه کوچک، بدون گروه کنترل و یک دوره پیگیری کوتاه شروع شد. این مطالعه نشان داد که میکروپیگمنتیشن برای بیماران مبتلا به ویتیلیگو مقاوم به درمان در تهران که دارای پوست روشن تا متوسط ​​رنگی بودند، مفید بود. انتخاب رنگدانه، عمق سوزن و انتخاب اعضای بدن قابل درمان بسیار مهم بود.

راه های ارتباطی سالن زیبایی بورگ در اینستاگرام

۲۸۴۲۵۷۷۵

@Borgsalon

مقدمه: درمان میکروپیگمنتیشن ویتیلیگو در تهران با تاتو پزشکی

ویتیلیگو یک اختلال رنگدانه پوستی شایع است که ۱% از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث کاهش اعتماد بنفس و کیفیت زندگی می شود. گزینه های درمانی شامل روش هاى غیر جراحی مانند فتوتراپی و عوامل موضعی و روش هاى جراحی مختلف است. همه ضایعات ویتیلیگو به درمان‌های مرسوم پاسخ نمی‌دهند؛ ویتیلیگوی acral (که بسیار قابل توجه است) اغلب حتی به مداخلات جراحی نیز مقاوم است.

عوامل استتار پزشکی عبارتند از رنگ کردن همرنگ پوست، محلول های دی هیدروکسی استون و میکروپیگمنتیشن که هر کدام مزایا و معایب منحصر به فردی دارند.

میکروپیگمنتیشن که تاتوى پزشکی یا آرایش دائمی نیز نامیده می‌شود، شامل تزریق ذرات رنگدانه به درم، به صورت دستی یا با سوزن‌های الکتریکی است. این روش به طور گسترده برای ایجاد هنر روى بدن، استفاده از آرایش نیمه دائمی یا دائمی استفاده می‌شود. همچنین برای درمان برخی از شرایط پزشکی مانند جای زخم سوختگی، ریزش مو و بازسازی نوک پستان-آرئولار استفاده میشود. با این حال، چند گزارش در استفاده از میکروپیگمنتیشن برای درمان ویتیلیگو در تهران و آسیا وجود دارد و پیامدهای بیماران با پوست تیره (نوع پوست فیتزپاتریک V و VI) را شرح دهد. ما در اینجا تجربه خود را با استفاده از میکروپیگمنتیشن برای درمان ویتیلیگو در بیماران با پوست روشن تا متوسط ​​​​ گزارش می کنیم.

• میکروپیگمنتیشن بهتر است یا میکروبلیدینگ؟
• چند روز بعد از میکروبلیدینگ ابرو میتوان صورت را شست؟ 
• سوالات متداول درباره میکروبلیدینگ-میکروبلیدینگ ابرو

تجهیزات میکروپیگمنتیشن ویتیلیگو در تهران با تاتو پزشکی

از یک دستگاه تاتوی الکتریکی (Long-Time-Liner Conture Make-up”؛ مونیخ، آلمان) استفاده شد. میکروسوزن بارگذاری شده در یک هندپیس با فرکانس ۶۰ هرتز، ذرات رنگدانه را به لایه سطحی درم تزریق کرد. نیدل با قطر ۰.۲۲ میلی متر، قابل مقایسه با ضخامت یک سوزن پزشکی ۳۲-G , بنابراین باعث ایجاد درد کمتر در حین عمل نسبت به ابزار و تیغه های تاتوى دستی می شود. علاوه بر این، دستگاه تاتوى برقی رنگدانه را به طور یکنواخت و دقیق تر از آنچه به صورت دستی امکان پذیر است وارد می کند.

رنگدانه های آرایش دائمی

ما از رنگدانه های آرایش دائمی تجاری (Long- Time-Liner Conture Make-up Colors) استفاده کردیم. ۱۱ رنگدانه رنگی Camouflage I تا XI نامیده می شدند و ترکیبی از رنگ های زیر بودند: مشکی ، novoxx 62558، رنگدانه نارنجی ۷۳، رنگدانه قرمز ۲۰۲، رنگدانه قرمز ۲۰۲، رنگدانه قرمز ۲۵۴، رنگدانه زرد ۹۷، رنگدانه زرد ۱۳۸، دی اکسید گلیکول، پروپیلن دی اکسید “ap-plichem”، LC 188 زرد غیر خالص، LC 388 قرمز غیر خالص و LC 988 سیاه غیر خالص.

مطالعه حیوانى

ما چهار موش ۱۲ هفته ای Sprague-Dawley را در معرض میکروپیگمنتیشن قرار دادیم. موهای پشتی با قیچی مو با دقت تراشیده شد. پنج ناحیه جداگانه در پشت هر موش با استفاده از رنگدانه های سیاه تحت میکروپیگمنتیشن قرار گرفتند. بافت بلافاصله پس از عمل، در ۱ هفته، و ۱، ۲ و ۳ ماه بعد برداشت شد. مکان و حرکت ذرات رنگدانه ثبت شد. تمام مراحل حیوانی توسط کمیته مراقبت و استفاده از حیوانات در بیمارستان تایید شد.

مطالعه بالینی بررسی مزایا و خطرات درمان میکروپیگمنتیشن ویتیلیگو

ما یک مطالعه بالینی از دسامبر ۲۰۱۸ تا مارس ۲۰۱۹ انجام دادیم. معیار ما وجود یک ضایعه پایدار ویتیلیگو بود که حداقل به مدت ۶ ماه بدون سابقه آلرژی به درمان‌های غیرجراحی یا جراحی قبلی پاسخ نداده باشد. این مطالعه توسط هیئت بازبینی سازمانی بیمارستان ( #VC19RESI0069) بررسی و تایید شد.

میکروپیگمنتیشن ویتیلیگو

ضایعات ویتیلیگو با یک محلول ضد عفونی پاکسازی شدند و به دنبال آن بی حسی موضعی از طریق استفاده از کرم موضعی لیدوکائین ۲.۵% (وزنی) و پریلوکائین ۲.۵% (w/v) (EMLA، Recipharm Karlskaga AB، Karlskoga) صورت گرفت. میکروپیگمنتیشن با استفاده از دستگاه تاتوى الکتریکی انجام شد. با ترکیب رنگدانه های دو یا سه رنگ مختلف، رنگدانه نهایی را تهیه کردیم که کمی تیره تر از پوست اطراف بود. پس از انجام عمل، ناحیه تحت درمان به مدت ۵ روز نبایستى لمس یا شسته شود. این روش تا زمانی که نتایج رضایت بخش بود تکرار شد.

پاسخ ها

نتیجه اولیه تطبیق رنگ کلی بین ضایعه درمان شده و پوست اطراف بود که توسط پزشکان و متحصصان میکروپیگمنتیشن با استفاده از مقیاس ۴ درجه ای (ضعیف، متوسط، خوب و عالی) رتبه بندی شد. دو متخصص پوست ۱ ماه پس از آخرین جلسه درمان ارزیابی ها را انجام دادند. پیامد ثانویه رضایت کلی بیمار بود که با استفاده از مقیاس ۴ درجه ای (ناراضی، خنثی، راضی و بسیار راضی) درجه بندی شد که ۱ ماه پس از آخرین جلسه درمانی نیز ارزیابی شد.

نتایج بررسی مزایا و خطرات درمان میکروپیگمنتیشن ویتیلیگو

مطالعه حیوانى

ما پنج نمونه از هر چهار موش، در مجموع ۲۰ نمونه به دست آوردیم. بلافاصله پس از میکروپیگمنتیشن، ذرات رنگدانه در لایه شاخی، اپیدرم و درم پاپیلاری مشاهده شد. اکثر ذرات در لایه شاخی و اپیدرم در عرض ۱ هفته ناپدید شدند. فقط ذرات پوستی باقی ماندند و آنها (با حداقل تغییرات) برای کل دوره مشاهده ۳ ماهه در هر چهار موش باقی ماندند.

جمعیت مورد مطالعه

۱۴ بیمار مبتلا به ویتیلیگو (دو مرد و ۱۲ زن؛ میانگین سنی ۲۵ سال) مقاوم به درمان های مرسوم وارد مطالعه شدند و ۲۵ ضایعه با میکروپیگمنتیشن درمان شد. همه بیماران ویتیلیگو غیرسگمنتال داشتند. شش نفر (۴۲.۹%) از نوع پوست فیتزپاتریک III و هشت (۵۷.۱%) نوع IV بودند. متوسط ​​مدت ویتیلیگو قبل از آن ۱۰ سال بود. قسمت‌های بدن تحت درمان عبارت بودند از انگشتان (n=9)، پشت دست (n=9)، مچ دست (n=2)، و پشت پا، پیشانی، لب، آرئول و آرنج ( n=1).

پاسخ درمانی میکروپیگمنتیشن ویتیلیگو

به طور کلی، ۸۰.۰٪ (۲۰/۲۵) موارد مطابق با ارزیابی کلی پزشک، پس از میانگین سه جلسه درمانی، تطابق رنگ عالی را نشان دادند. دست‌ها، پاها و لب‌ها بهترین پاسخ‌ها را نشان دادند و ناحیه آرئول و آرنج ضعیف‌ترین پاسخ‌ها را نشان دادند. از نظر رضایت بیمار، ۹۶.۰ درصد از بیماران راضی یا بسیار راضی بودند.

یافته های درموسکوپی درمان میکروپیگمنتیشن ویتیلیگو در تهران

معاینه درموسکوپی اریتم را بلافاصله پس از عمل نشان داد. اریتم پس از چند روز فروکش کرد و سپس مشخص شد که رنگدانه ها به صورت خطی چیده شده اند که منعکس کننده مسیرهای سوزن هستند. با این حال، خطوط با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نبودند. به نظر می رسد ضایعات به طور کامل با رنگدانه پوشیده شده است.

ما دریافتیم که میکروپیگمنتیشن برای بیماران مبتلا به ویتیلیگو مقاوم به درمان که دارای پوست روشن تا متوسط ​​رنگی بودند (نوع پوست فیتزپاتریک III و IV) مفید بود. چند گزارش در مورد استفاده از میکروپیگمنتیشن برای درمان ویتیلیگو در کار منتشر شده ظاهر شده است، اما اکثر بیماران تحت درمان پوست تیره رنگی داشتند (نوع پوست فیتزپاتریک IV-VI): چندین مقاله در مورد بیماران هندی و دو مقاله درمان بیماران از نژادهای مختلف از جمله سیاه پوست، سفیدپوست، سرخپوستان شرقی و آسیایی را تشریح کردند. دو مطالعه از ژاپن و تایلند به ترتیب کاربرد پوشش استتار و محلول دی هیدروکسی استون را نشان دادند، اما مطالعات کمی در مورد استفاده از میکروپیگمنتیشن برای درمان بیماران آسیای غربی با پوست روشن تا متوسط ​​رنگ انجام شده است. میکروپیگمنتیشن شامل کاشت ذرات رنگدانه غیر سمی، غیر حساسیت زا و پایدار در بافت با قطر تقریباً ۶ میلی متر در درم است. همراه با حداقل التهاب؛ ذرات رنگدانه باقیمانده در درم پاپیلاری حداقل به مدت ۳ ماه پایدار بودند. ماندگاری طولانی مدت رنگدانه ها در درم به طور کامل درک نشده است. Zaba و همکاران از رنگ‌آمیزی ایمنی و میکروسکوپ الکترونی نمونه‌های بیوپسی استفاده کردند تا نشان دهند که رنگدانه‌های تاتو توسط ماکروفاژها گرفته شده است. مطالعات بعدی نشان داد که رنگدانه ها توسط ماکروفاژها و از طریق تخلیه غدد لنفاوی منطقه ای ۱ یا ۲ سال پس از خالکوبی حذف می شوند.

پشت دست و پا، انگشتان و لب پاسخ درمانی عالی نشان دادند،

اما نتایج رضایت بخشی برای ناحیه آرئولار و آرنج به دست نیامد. از آنجایی که نواحی دوم لایه شاخی ضخیم تری نسبت به اولی دارند، سوزن زدن عمیق تر ممکن است مناسب تر باشد. اگرچه تجربه ما محدود است، اما پیشنهاد می کنیم که میکروپیگمنتیشن می تواند برای درمان قسمت های مختلف بدن استفاده شود.

استفاده از تکنیک درجه بندی برای پوشش ناحیه وسیعی از ویتیلیگو در بیماران با پوست روشن تا متوسط ​​مناسب است.

حاشیه های تیز و کاملاً مشخص، لکه های ویتیلیگو را بیشتر به چشم می آورند. استفاده از میکروپیگمنتیشن برای درجه بندی یا محو کردن مرزها، به جای پر کردن کل نواحی ویتیلیگو، به استتار ضایعات گسترده کمک می کند. به عنوان مثال، ما یک لکه بزرگ ویتیلیگو را در پشت دست، که تمام انگشتان را درگیر می‌کرد داریم، با کاشت رنگدانه‌های تیره‌تر در قسمت نزدیک دست و رنگدانه‌های روشن‌تر به تدریج وسط دست را درمان کردیم.

چنین تغییر رنگ تدریجی باعث شد که ویتیلیگو کمتر قابل توجه باشد و بیمار از نتیجه بسیار راضی بود. استفاده از تکنیک درجه بندی کیفیت زندگی بیماران را با پوشاندن حاشیه های تیز ضایعات بدون درمان کل نواحی ویتیلیگو در قسمت های بدن بهبود می بخشد.

انتخاب دقیق رنگدانه بسیار مهم است.

هنگام درمان بیماران با پوست روشن تا متوسط، تطبیق رنگ دشوار است زیرا تفاوت های رنگی ظریف قابل توجه است. سوزن زدن های مکرر باعث ایجاد اریتم و تورم در محل های درمان می شود و تشخیص رنگ کاشته شده را دشوار می کند. علاوه بر این، ناپدید شدن رنگدانه ها در لایه شاخی و اپیدرم در عرض یک هفته نیز باعث محو شدن رنگ می شود. بنابراین، مخلوط رنگدانه انتخابی باید کمی تیره تر از پوست معمولی باشد. با وجود این مشکلات، تطبیق رنگ رضایت بخش را می توان به تدریج با تکرار روش به دست آورد.

بیماران گزارش دادند که پس از عمل بسیار راضی (۸۸%) یا (۸%) راضی بودند. مجموع این مقادیر بسیار بیشتر از میزان تطابق رنگ “عالی” (۸۰٪) ارزیابی های جهانی پزشکان است. چنین سطح بالایی از رضایت ممکن است منعکس کننده اثرات فوری میکروپیگمنتیشن باشد. علاوه بر این، بیماران هرگز با درمان های مرسوم قبلی، از جمله جراحی، بهبودی را تجربه نکرده بودند.

یکی از اشکالات اصلی این روش پاسخ برنزه شدن پوست است.

رنگ پوست طبیعی بیماران می تواند با فصول تغییر کند و رنگدانه های کاشته شده نیز می تواند با گذشت زمان از بین برود. علاوه بر این، روش های تکراری می تواند منجر به پیری پوست و شلی پوست شود. در مطالعه ما، بیماران از این عوارض شکایت نکردند و رضایت بیماران در طول دوره مشاهده تا ۱۲ ماه بسیار بالا باقی ماند، حتی اگر رنگ کمی محو شد. این نشان می دهد که آنها چقدر نگران لکه های سفید اولیه ویتیلیگوی خود بودند. با این حال، برای ارزیابی این محدودیت های قابل توجه در روش میکروپیگمنتیشن باید به پیگیری طولانی مدت ادامه دهیم.

درک درد، یکی دیگر از عوارض جانبی اصلی

این روش، در قسمت های بدن متفاوت است، اگرچه نیازی به تزریق بی حس کننده موضعی نیست اما درد نوک انگشتان به طور قابل توجهی بیشتر از سایر نواحی بود، زیرا نوک انگشتان حساس ترین نواحی از نظر شدت لمس و درد هستند.همچنین، نیاز به سوزن عمیق تر در نوک انگشتان به دلیل ضخیم تر بودن لایه شاخی و اپیدرم نسبت به قسمت های دیگر بود. سایر پاسخ های فوری به میکروپیگمنتیشن شامل اریتم، پوسته پوسته شدن و ادم بود، اما در عرض چند روز برطرف شد. علاوه بر این، فعال شدن مجدد ویروس هرپس و عفونت های باکتریایی و واکنش های آلرژیک گزارش شده است. عوارض جانبی احتمالی طولانی مدت شامل اسکار هیپرتروفیک و تشکیل گرانولوم است.

در مطالعه حاضر، عفونت موضعی، اسکار و واکنش گرانولوماتوز ثبت نشد.

اگرچه بیشتر رنگدانه ها ارگانیک هستند، اما ایمنی همچنان یک نگرانی است. قطعنامه شورای اروپا AP (2008) دارای “فهرست های منفی” از موادی است که نباید در محصولات خالکوبی گنجانده شوند. در ایالات متحده، سازمان غذا و دارو از اختیارات نظارتی خود در زمینه افزودنی‌های رنگی برای رنگدانه‌های مورد استفاده در جوهرهای خالکوبی استفاده نکرده است، اما در ماه مه ۲۰۱۹، هشدار ایمنی به مصرف‌کنندگان و تاتو آرتیست ها در مورد آلودگی احتمالی جوهرهای تاتو صادر کرد.

مطالعه ما محدودیت های خاصی دارد. اول، این یک مطالعه آزمایشی با نمونه کوچک و بدون گروه کنترل بود. دوم، پروتکل های درمانی از نظر تعداد جلسات درمانی و فاصله یکسان نبودند. تا کنون لیزرهای رنگدانه بهترین راه برای از بین بردن تاتو های ناخواسته بوده است، اما طبق گزارشات قبلی، رنگدانه های رنگی پوست به راحتی پاک نمی شوند. بنابراین، بیماران باید در مورد گزینه های حذف تاتوهای ناخواسته از قبل مطلع شوند. همچنین رنگ می تواند در طول زمان از طریق اکسیداسیون رنگدانه تغییر کند. برای رفع این مشکلات به پیگیری طولانی مدت نیاز است.

مزایا و خطرات درمان میکروپیگمنتیشن ویتیلیگو در تهران با تاتو پزشکی

علی‌رغم محدودیت‌ها، این مطالعه اولین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد میکروپیگمنتیشن به طور موثر ویتیلیگوی روشن تا رنگ متوسط ​​را در آسیای شرقی درمان می‌کند. همچنین، ما تغییرات پس از میکروپیگمنتیشن در حیوانات و ویژگی‌های پوستی در انسان را بررسی کردیم. مطالعات بیشتری برای تایید مزایای طولانی مدت و رفع مشکلات ایمنی بالقوه مرتبط با استفاده از میکروپیگمنتیشن برای درمان ویتیلیگو در بیماران نژادهای مختلف مورد نیاز است.

در نتیجه، میکروپیگمنتیشن یک درمان جایگزین امیدوارکننده برای ضایعات ویتیلیگو مقاوم به درمان است. مزایا شامل رنگدانه مجدد فوری و نتایجی است که ماندگاری بیشتری نسبت به روش های دیگر دارند. درد حین عمل ممکن است قابل توجه باشد، اما با استفاده از یک سوزن با قطر کوچک و دستگاه نوسانی با فرکانس بالا می توان آن را کاهش داد. انتخاب رنگ بسیار مهم است. آموزش حرفه ای ضروری است و میکروپیگمنتیشن می تواند گزینه نهایی برای ویتیلیگویى باشد که به روش پزشکی و جراحی مرسوم پاسخ نمی دهد.

رفرنسها :

۱ Lee H, Lee MH, Lee DY et al. Prevalence of vitiligo and associated comorbidities in Korea. Yonsei Med J 2015; 56: 719–۷۲۵.

۲ Bae JM, Lee SC, Kim TH et al. Factors affecting quality of life in patients with vitiligo: a nationwide study. Br J Dermatol 2018; 178: 238–۲۴۴.

۳ Lee JH, Kwon HS, Jung HM et al. Treatment outcomes of topical calcineurin inhibitor therapy for patients with vitiligo: a systematic review and meta-analysis. JAMA Dermatol 2019; 155: 929. پوشش لک های ویتیلیگو به روش میکروپیگمنتیشن

۴ Rodrigues M, Ezzedine K, Hamzavi I, Pandya AG, Harris JE. Current and emerging treatments for vitiligo. J Am Acad Dermatol 2017; 77: 17–۲۹.

۵ Bae JM, Jung HM, Hong BY et al. Phototherapy for vitiligo: a system- atic review and meta-analysis. JAMA Dermatol 2017; 153: 666–۶۷۴.

۶ Bae JM, Lee JH, Kwon HS, Kim J, Kim DS. Motorized 0.8-mm

micropunch grafting for refractory vitiligo: a retrospective study of

۲۳۰ cases. J Am Acad Dermatol 2018; 79: 720–۷۲۷.e1.

۷ Sarveswari KN. Cosmetic camouflage in vitiligo. Indian J Dermatol

۲۰۱۰; ۵۵: ۲۱۱–۲۱۴. میکروپیگمنتیشن ویتیلیگو در تهران

۸ Mahajan BB, Garg G, Gupta RR. Evaluation of cosmetic tattooing in

localised stable vitiligo. J Dermatol 2002; 29: 726–۷۳۰.

۹ Garg G, Thami GP. Micropigmentation: tattooing for medical pur-

poses. Dermatol Surg 2005; 31: 928–۹۳۱; discussion 931.

۱۰ De Cuyper C. Permanent makeup: indications and complications.

Clin Dermatol 2008; 26: 30–۳۴. میکروپیگمنتیشن ویتیلیگو در تهران

۱۱ Eun SH, Lee HN, Kim SH et al. Micropigmentation for acral vitiligo:

an open-label pilot study of 12 patients. Korean J Dermatol 2020;

۵۸: ۲۰–۲۵. پوشش لک های ویتیلیگو به روش میکروپیگمنتیشن

۱۲ Francis A, Criton S, Shojan A, Philip R. Micropigmentation in vitiligo

of lateral lower lip. J Cutan Aesthet Surg 2013; 6: 236–۲۳۷.

۱۳ Singal A, Thami GP, Bhalla M. Watchmaker’s pin-vise for manual

tattooing of vitiligo. Dermatol Surg 2004; 30: 203–۲۰۴.

۱۴ Singh AK, Karki D. Micropigmentation: tattooing for the treatment of

lip vitiligo. J Plast Reconstr Aesthet Surg 2010; 63: 988–۹۹۱.

۱۵ Halder RM, Pham HN, Breadon JY, Johnson BA. Micropigmentation for the treatment of vitiligo. J Dermatol Surg Oncol 1989; 15: 1092–

۱۰۹۸.میکروپیگمنتیشن ویتیلیگو در تهران

Center JM, Mancini S, Baker GI, Mock D, Tenenbaum HC. Manage- ment of gingival vitiligo with the use of a tattoo technique. J Peri- odontol 1998; 69: 724–۷۲۸.

Tanioka M, Yamamoto Y, Kato M, Miyachi Y. Camouflage for patients with vitiligo vulgaris improved their quality of life. J Cosmet Dermatol 2010; 9: 72–۷۵. پوشش لک های ویتیلیگو به روش میکروپیگمنتیشن

Rajatanavin N, Suwanachote S, Kulkollakarn S. Dihydroxyacetone: a safe camouflaging option in vitiligo. Int J Dermatol 2008; 47: 402– ۴۰۶.

Zaba LC, Fuentes-Duculan J, Steinman RM, Krueger JG, Lowes MA. Normal human dermis contains distinct populations of CD11c+BDCA-1+ dendritic cells and CD163+FXIIIA+ macrophages. J Clin Invest 2007; 117: 2517–۲۵۲۵.

Lehner K, Santarelli F, Penning R et al. The decrease of pigment concentration in red tattooed skin years after tattooing. J Eur Acad Dermatol Venereol 2011; 25: 1340–۱۳۴۵. پوشش لک های ویتیلیگو به روش میکروپیگمنتیشن

Hossain C, Porto DA, Hamzavi I, Lim HW. Camouflaging agents for vitiligo patients. J Drugs Dermatol 2016; 15: 384–۳۸۷.

Mancini F, Bauleo A, Cole J et al. Whole-body mapping of spatial acuity for pain and touch. Ann Neurol 2014; 75: 917–۹۲۴.

میکروپیگمنتیشن ویتیلیگو در تهران

Kaur RR, Kirby W, Maibach H. Cutaneous allergic reactions to tat- too ink. J Cosmet Dermatol 2009; 8: 295–۳۰۰.

Europe CCo. Resolution (2008)1 on Requirements and Criteria for the Safety of Tattoos and Permanent Make-Up. Strasbourg, France: Council of Europe, 2008.

Originally posted on ۱۴۰۱-۰۶-۰۷ @ ۶:۳۸ ب٫ظ